Gile Bae en zijn liefde voor klassiek: "Je raakt nooit uitgeleerd..."

Gile Bae , een pianist met een verfijnde en diepe klank, met duizend kleuren en schakeringen, is vanavond te gast bij " La Milanesiana ", een symfonie bedacht en geregisseerd door Elisabetta Sgarbi , in het Piccolo Teatro Paolo Grassi , om 21.00 uur. Het programma omvat de Lectio magistralis van filosoof en essayist Massimo Cacciari , ingeleid door Elisabetta Sgarbi; het concert wordt ingeleid door Francesco Micheli. (Gratis toegang na reservering via Eventbrite).

De vriendelijke en behulpzame Gile Bae, geboren in Rotterdam en woonachtig in Milaan. "Ik sta bekend om mijn Bach-interpretaties", zegt ze, "maar ik heb ervoor gekozen om Prokofjevs Pianosonate nr. 2 op. 28 te spelen. Het is buitengewoon."

Wat is de relatie tussen muziek en literatuur?

Muziek is een universele methode die iemands gevoeligheid en intelligentie vergroot en relaties met mensen bevordert. Muziek biedt ook voordelen aan mensen die meer wetenschappelijke beroepen uitoefenen: het leert luisteren, stil zijn, en dat hebben we nodig. Literatuur geeft dezelfde waarden, lezen stimuleert het denken, als je naar muziek luistert, als je van lezen houdt, zul je je nooit alleen voelen, je neemt afstand van de banaliteit. Beide zijn goede metgezellen in het leven.

Ze was een "wonderkind" op de wereldpiano. Zou je jonge mensen wat advies willen geven?

Ik kom vaak kinderen tegen die net van de middelbare school komen en de wereld oppervlakkig benaderen. Ik vraag me af of de dingen die ze op school leren wel echt zo nuttig zijn voor hun leven; ik spreek uit ervaring: veel van wat ik tijdens mijn schooljaren heb geleerd, heb ik niet meer in de praktijk gebracht, veel zelfs ben ik vergeten. Ik heb geluisterd naar mensen die me de basis hebben gelegd, ik heb ervaringen opgedaan die me gevormd hebben, ik heb gestudeerd, ik heb muziek gespeeld die me veel heeft geleerd.

Wij leven in het digitale tijdperk.

En jonge mensen kunnen niet meer luisteren, dat baart me grote zorgen. Ik kwam naar Italië toen ik pas vijftien was om te studeren, ik wist alleen "pizza Margherita" en "Arrivederci" te zeggen; de meeste van mijn klasgenoten, de mensen die ik elke dag ontmoette, spraken alleen Italiaans tegen me, wat me dwong om aandachtig te luisteren.

Hoe ontdekte je klassieke muziek?

"Mijn moeder is violiste, zelfs de radio in de auto stond altijd op de klassieke zender. Ik hield van muziek, het vermaakte me... Ik zal nooit stoppen met leren."